Mi ilusióN, êRa êNtRaR êN tu caja y pödêR dêspêRtaR.Mi pasióN, ês pödêR êNcöNtRaR uN êspêjö êN tu mêNtalidad.
Y höy êstöy iNquiêtö êN êstê lugaR, cöN tu aliêNtö y mi sölêdad.Mi êxistiR ês viajaR pöR tu öídö y gRitaRtê siêmpRê, quê hay vêRdad.
SiN tu vöz caêRé, Nö pödRé ilusiöNaRmê ötRa vêz.PöRquê êl fuêgö quê uNê NuêstRas almas,möRiRá cuaNdö dêjê dê vêR.
Y si llêgö a mi fiN iNtêNtaNdö, sêRé uN vêNcêdöR.PöRquê ês mêjöR iNtêNtaR quê möRiRsê siN sêNtiR tu vöz.
SiN tu vöz caêRé, Nö pödRé ilusiöNaRmê ötRa vêz.PöRquê êl fuêgö quê uNê NuêstRas almas,möRiRá cuaNdö dêjê dê vêR.
Y cuaNdö uN día êsê fuêCgö sê apaguê,quêdaRá êl RêcuêRdö êN tu pêchö dê habêR sêNtidö calöR.Mi ilusióN, ês la ilusa quê vê salvacióN.Mi ilusióN ês mi êstRêlla, mi Diös, mi RazóN.
SiN tu vöz...
...by Vik 2.0
Suscribirse a:
Comentarios de la entrada (Atom)
0 balbuceos:
Publicar un comentario